Słynne psy

Hachikō (ur. 10 listopada 1923 w Ōdate, zm. 8 marca 1935) – pies rasy akita, który czekał w tym samym miejscu nieprzerwanie prawie 10 lat na przybycie swojego pana przy tokijskiej stacji w dzielnicy Shibuya. Doceniając wierność, lojalność i oddanie psa, mieszkańcy Tokio wybudowali obok dworca jego pomnik. W Japonii znany jest jako chūken Hachikō (忠犬 ハチ公, czyli wierny pies Hachikō).

 Życie Hachikō stało się podstawą filmu z 1987 pod tytułem Hachikō Monogatari. Film opowiada historię życia Hachikō i duchowego połączenia z jego panem, profesorem Ueno. W 2009 na ekrany kin wszedł amerykański remake filmu Hachikō Monogatari pt.: Mój przyjaciel Hachiko (ang. Hachiko: A Dog's Story). Film wyreżyserował Lasse Hallström, a w roli profesora wystąpił Richard Gere. Muzykę do filmu skomponował Jan Kaczmarek, a wykonała ją Polska Orkiestra Radiowa.

Rin Tin Tin (ur. 12 sierpnia 1918 we Fleury, zm. 8 sierpnia 1932) – owczarek niemiecki, jeden z pierwszych i najsłynniejszych psów występujących w filmach.

Rin Tin Tin narodził się jako jedno z pięciorga szczeniąt w opuszczonym przez Niemców schronie frontowym w miejscowości Fleury w północnej Francji, na krótko przed jego zdobyciem przez Amerykanów. Zaopiekował się nim amerykański kapral Lee Duncan. On też nadał psu imię pochodzące z refrenu popularnej wówczas francuskiej piosenki, i zabrał go ze sobą do Los Angeles, gdzie pies spodobał się producentom filmowym.

Pies po raz pierwszy wystąpił w niemym filmie Man from Hell's River w 1922, rok później został zatrudniony przez wytwórnię Warner Bros. Ogółem Rin Tin Tin zagrał w ok. 25 filmach i dwóch serialach (The Lone Defender (1930) i Lightning Warrior (1931)). W 1931 przestał występować, rok później padł nagle podczas zabawy ze swoim właścicielem. Rin Tin Tin został pochowany na cmentarzu dla psów Cimetière des Chiens w Paryżu.

Łajka (ur. ok. 1955, zm. 3 listopada 1957) – samica psa, mieszaniec, wystrzelona 3 listopada 1957 roku na orbitę okołoziemską w radzieckim satelicie Sputnik 2.
Miała wówczas około 2 lat. Okres szczenięctwa przeżyła na ulicach Moskwy. Została schwytana jako wałęsający się pies i wraz z innymi przekazana do Instytutu Medycyny Lotniczej w celu wykorzystania w badaniach związanych z eksploracją kosmosu. Tuż przed lotem ważyła około 6 kilogramów. Łajka była pierwszym żywym stworzeniem umieszczonym na orbicie okołoziemskiej, chociaż nie pierwszym w przestrzeni kosmicznej jako takiej. Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i Stany Zjednoczone już wcześniej eksperymentowały z wysyłaniem zwierząt w kosmos. W założeniach eksperymentu nie przewidywano sprowadzenia psa z powrotem na Ziemię. Łajka poniosła śmierć w czasie lotu.